when nietzsche wept

roman, nietzsche'nin hayatını ve düşüncesini, psikanaliz ile harmanlayarak anlatır. romanın ortamı psikanalizin doğumu öncesinde olan 19.yüzyıl viyana’sıdır. dönemin ünlü şahısları josef breuer,sigmund freud, lou salome kitabın yan karakterlerini oluşturur, roman bu gerçek kişilerin bilimsel, felsefi, sosyal görüşlerini nietzsche ile kurgulanmış olay örgüsü içinde kimi zaman gerçek kimi zaman sadece kurgusal bir şekilde iletir. "bir yaratıcı olmaya ve yeni yaratıcılar meydana getirmeye hazır değilsen çocuk yapma." ''kadin sevmek demek yasamdan nefret etmek demektir! ... ınsan güzel bir tenin altindaki çirkinligi görmemek için gözlerini kör etmeden bir kadini sevemez. asik insan kendi gözlerini çikarmali, gerçeklerden feragat etmelidir. benim için böyle bir gerçekdısı yasam, yasarken ölmek demektir!'' ''hiç kimsenin bir şeyi sırf başka birisi için yapmadığını göreceksiniz. insanın bütün eylemleri kendisine yöneliktir, bütün hizmetleri kendisine hizmettir, bütün sevgisi kendisini sevmesindendir.'' (bkz: nietzsche ağladığında) irvin d. yalom tarafından yazılmış, ümitsizliği konu alan bir düşünsel romandır. https://www.youtube.com/watch?v=lk-vjBRtsx8 filmi

buram buram ümitsizlik kokan kitap. bitirememiştim. "ölümün son iyiliği,bir daha ölümün olmamasıdır." bu söz hariç aklımda kalmayan bir kitap.

okurken acayip keyif almıştım bu kitaptan. özellikle sonlara doğru yapılan beyin jimnastikleri mest etmişti beni. kitap bittikten sonra akılda bir şey kalmıyor, orası farklı mesele. ayrıca filmi bok gibiydi.

dün gece başlayıp, bu sabah bitirdiğim kitap. öyle kitap okuma alışkanlığım falan yoktur aslında ama felaket sardı. kesinlikle tavsiye. kitaptan ne anladın veya ne kattı derseniz, bende bilmiyorum.

"kelimeler şeyleri eksilterek duygusuzlaştırır; kelimeler kişiliksizleştirir; kelimeler, olağandışı olanı olağanlaştırır."

niceleri kendi zincirlerini çözemezler de, dostlarının azatçısıdırlar.

"arzu edilenden çok arzulamaya aşığızdır." ''yaptığım seçimler başkalarını tutsak ediyorsa ben o özgürlüğü seçemem.'' ''birden doğrulup çevreme baktığımda kimsenin yanımda olmadığını, bana eşlik eden tek şeyin zaman olduğunu görüyorum...'' ''hiçbirimiz oturup kendimize hedef belirlemeye çalışmadık; onlar zaten önümüzdeydi, zamanımızın, arkadaşlarımızın, ailemizin doğal sonuçlarıydı.''

''inziva yalnız inzivada var olabiliyor. paylaşıldığı an havaya karışıyor.''

''belki de sevdiğiniz insanları düşünmektesiniz; ama daha derinlere inin... sonunda, sevdiğinizin onlar olmadığını göreceksiniz. siz, bu sevginin içinizde yarattığı duyguları seviyorsunuz. siz arzuyu seviyorsunuz, arzu edilen şeyi değil...'' (bkz: nietzsche ağladığında)

Üniversite sınavına hazırlandığım dönemde çok beğenerek okuduğum, şu sıralar bulduğum ilk fırsatta tekrar okumayı istediğim kitap. Sanki o dönem okurken bir şeyler eksik kalmış gibi hissediyorum zaman zaman. Kitap önerisi isteyen herkese de öneriyorum, bundan sonra da öneririm muhtemelen. --- spoiler --- Ama keşke nietzsche ve breuer'in dostluğunu biraz daha okuyabilseydik. Keşke hemen yolları ayrılmasaydı... Kitabı tam hatırlamıyorum ama bu konunun içimde kalışını da unutamıyorum. --- spoiler ---

Bitirmem ve sondaki yazar notunu okumamla hüsrana uğradığım kitap. --- spoiler --- Başlarken de nietzsche, breuer, salome ve freud'un hayat hikayesine dair 0 bilgim vardı. Sadece salome'un adının birden çok erkekle beraber anıldığını biliyordum o kadar. Yazar notunda gördüğüm ilk cümleyle kapattım kitabı. "Nietzsche ve beruer hayatları boyunca hiç karşılaşmadılar." Kurgu öyle sürükleyici ilerliyordu ki (daha doğrusu hikaye akışı diyeyim) gerçek olmaması fikri aklımın ucundan geçmemişti. Adeta bilgisizliğim yüzüme vuruldu öyle kalakaldım. Ya nietzcshe ağladığında ben de yüzümü pijamamın koluyla siliyordum, kendimi o kadar kaptırmışım, bu son anda mı yapılır? --- spoiler --- Velhasılıkelam tavsiyem başlamadan önce karakter olarak adı geçen bu 4 ismin hayat hikayesine göz gezdirmek güzel olabilir. Benim gibi cahilliğinin kurbanı olmaya hiç gerek yok. Bir de yukarıda yazılan entrilere şiddetle karşı çıkıyorum, kurgu bir romanın katabileceğinde fazlasını kattı bana. Bundan sonra açığımı kapatmak adına şen bilim'e geçtim. İnsanca, pek insanca ve şen bilim'le birlikte okuyunca daha çok özümseyecekmişim gibi hissediyorum.

''belki de sevdiğiniz insanları düşünmektesiniz; ama daha derinlere inin... sonunda, sevdiğinizin onlar olmadığını göreceksiniz. siz, bu sevginin içinizde yarattığı duyguları seviyorsunuz. siz arzuyu seviyorsunuz, arzu edilen şeyi değil...''

Almanca gibi görünen ama aslında ingilizce olan başlık. Kafalar karışmasın. Benim karıştı sonra düzeldi. Anlamı, "Nietzche Ağladığında"

"yaşıyor olmamın bir nedeni var. nasılına da tahammül edecek güce sahibim."

Onlarda beni anlayacak kulak yok.